Hoe zij haar grootste zorgen omtovert
tot haar missie om kids te begeleiden naar een gezond en gelukkig leven
Dit is het verhaal over een meisje, die vanaf
haar allereerste adem haar ouders slapeloze nachten bezorgd. Nu denk je vast
dat doen alle baby’s toch? Maar dit is zorgelijk. Het huilen wisselt het
krijsen af. Het meisje lijkt zoveel ongemak te ervaren maar waardoor? Haar
ouders zijn radeloos en maken zich zorgen. Wat is er toch met hun dochter?
Na veel onderzoeken blijkt ze ziek te worden
van haar flesvoeding. Enorme buikkrampen die zorgen voor die ellenlange huil-
en krijskoren. Haar ouders doen er alles aan om het op te lossen. Ze stappen
over op koemelk, in de hoop dat dit beter gaat. Maar dit lijkt ook niet de
oplossing te zijn. Wanneer het meisje 8 maanden oud is, komen haar ouders
erachter dat ze niet alleen allergisch is voor melk en koemelk maar ook voor
soja. Wat nu?
Er volgen weer allerlei onderzoeken. Het
meisje blijkt ook overgevoelig voor histamine, allergisch voor huisstofmijt,
kattenharen en kleurstoffen. Ze mag geen normale kaas, alleen geitenkaas. Ze
mag geen normaal brood, alleen speciaal brood. Er zijn zoveel dingen om
rekening mee te houden. Haar ouders vinden het lastig maar doen er alles aan om
te zorgen dat het meisje zich goed voelt en dat zij de juiste voeding
binnenkrijgt.
Haar moeder reist heel Nederland door op zoek naar
winkels waar ze speciale allergie producten verkopen. Toen was dat nog niet zo
gewoon. Soms reizen ze zelfs af naar Duitsland. Daar zijn ze koploper in deze
producten, vandaag de dag nog steeds. Het aanbod qua allergie producten is hier
groter dus gelukkig meer opties voor de voeding van hun dochter. Máár het
meisje wil zo graag chocoladepasta op haar brood. Haar moeder besluit een brief
te schrijven naar een fabrikant met een schreeuw om hulp: “Mijn dochter wil zo
graag chocoladepasta maar is allergisch voor koemelk, lactose en soja. Kunnen
jullie iets voor ons betekenen?” En ja, dat kunnen ze. De fabrikant stuurt een
pot witte chocoladepasta, op basis van kokos. En het meisje? Zij geniet intens
van haar boterham chocopasta.
Het meisje groeit groter
en de problemen met voeding groeien mee. Wanneer zij 20 jaar is, gaat het
helemaal niet goed. Ze valt af en heeft maag- en darmproblemen. Ze kan niet
meer eten. Ze is altijd moe en heeft nergens energie voor. Zo kan het niet
verder. Ze besluit naar de huisarts te gaan maar wordt niet serieus genomen. Ze
krijgt direct een stempel: Eetstoornis. Een formuliertje met informatie wordt
in haar handen geduwd en daar moet ze het mee doen. Anorexia? Echt niet. Ze
gaat in discussie met de arts en de conclusie? Het lijkt een parasiet te zijn.
Ook dit is onzin. Er volgt een darmonderzoek en daaruit komt Prikkelbare Darm
Syndroom.
